Eens was er een tijd dat “online gaan” nog magisch en mystiek klonk. Dat was het toneel in het jaar 2000 toen Prins Willem-Alexander, niet je gebruikelijke tech-goeroe, met iets revolutionairs kwam: “Internet voor Alledag”. Als een tuinier die de eerste zaden van digitale bloemen plantte, bouwde de prins een online oase waar Jan en alleman kon leren, verkennen en ontdekken.
Deze website dient ter informatie over wat de website ooit was, en biedt nog steeds een stukje open internet, door mensen de mogelijkheid te geven om een gast blog te schrijven. Heb je interesse in het schrijven van een artikel voor op de website? Neem dan contact met ons op.
Het doel was simpel maar gedurfd: “demystificeer internet voor mijn volk!” En dat deed hij met verve. Alles wat te maken had met internet en email werd uitgelegd op een manier waarop een leek het kon begrijpen. De website was een pareltje, die in de tijd dat het is opgericht, ook veel bedrijven op weg heeft geholpen in het gebruik van internet binnen hun organisatie.
Het Platform Internet voor Alledag had de dagelijkse en praktische omarming van het wereldwijde web door alle Nederlandse zielen bevorderd. In een land vol molens en tulpen, had dit virtuele baken steun geboden aan die hoopvolle internetprojecten die nationaal konden schitteren, maar die elders—om mysterieuze of onbenoembare redenen—niet het licht hadden gezien.
De projecten die hun eerste schreden op het digitale pad hadden gezet, waren doorgaans kleinschalig, als zaadjes in de Hollandse klei, wachtend op regen en zon. Zij waren niet slechts randverschijnselen, maar waardevolle aanvullingen op de bestaande inspanningen van overheid en bedrijfsleven. Ze hadden een magische rol gespeeld, als een verbindend garen in een groeiend tapijt van online mogelijkheden, prikkelend en inspirerend in hun uitwerking.
Financiële steun? Nee, dat was het unieke karakter van dit platform: het had geen goudstukken of euro’s aan de dappere pioniers toebedeeld. In plaats daarvan had het de geheime deuren geopend naar verborgen schatten van kennis, financiële bronnen, organisatorische wijsheid, commercieel inzicht, technisch vernuft en zelfs publicitaire magie.
Wie nam ooit het voortouw in de ontwikkeling van veelzijdige internetinitiatieven? Begrepen alle burgers de kansen die het wereldwijde web hun dagelijks leven kon bieden? Wie gaf er gehoor aan de online initiatieven die tot dan toe buiten de focus van overheid en bedrijfsleven vielen? Als het internet zo cruciaal is, waarom integreerden toen niet alle mensen het in hun dagelijkse bezigheden? Wie stak een hand uit naar niet-commerciële online projecten die moeizaam van de grond kwamen? De antwoorden op deze vragen definieerden de rol van het Platform.
Het Platform (opgericht door toen prins, nu koning van het koninklijk huis) richtte zich op het mogelijk maken van projecten die potentiële internetgebruikers tegemoet kwamen in hun alledaagse uitdagingen. Verschillende doelgroepen zoals onderwijzers, senioren, asielzoekers, kleinschalige agrarische ondernemingen, en thuiszorgmedewerkers waren speerpunten binnen de Nederlandse maatschappij.
Een omvangrijk deel van de bevolking zag destijds niet de volle potentie van wat het internet te bieden had. Het imago van internetgebruik vereiste meer aandacht en promotie. Het platform had als centrale boodschap dat het internet niet alleen nuttig, maar ook praktisch toepasbaar was in het dagelijkse leven.
Hoewel er al talloze ICT- en internetgerelateerde programma’s en fora bestonden, had het Platform Internet voor Alledag een unieke rol. In samenwerking met andere partijen zette het platform zich in voor de bevordering van praktische internettoepassingen die de commerciële markt links liet liggen.
De betrokken bedrijven en organisaties waren verantwoordelijk voor hun eigen initiële financiering en leverden de nodige mankracht. Het Platform had een netwerk van partners die bereid waren om ondersteuning te bieden in verschillende vormen. Hoewel overheidssubsidies niet de primaire focus waren, werd financiële participatie van overheidsinstanties niet uitgesloten. Het Platform zelf had geen budget om direct in projecten te investeren, maar genoot wel onderdak en coördinatie dankzij het ministerie van Economische Zaken. Het Platform fungeerde als een tijdelijke katalysator en verwachtte zijn missie binnen ongeveer twee jaar te voltooien.
Als een kunstwerk dat uit de mode raakt maar nooit zijn glans verliest, is “Internet voor Alledag” nu een soort relikwie. Het is een momentopname van een tijd waarin we nog moesten uitleggen wat een hyperlink was. De glans is misschien vervaagd, maar het platform heeft voeten in de aarde gezet en zaadjes geplant voor vele digitale vooruitgang in ons land.
Bekijk hoe de website er uit zag toen hij officieel online ging: HIER.
